Maar om een of andere reden komt het er nooit van eigenlijk. Zeker niet, als het zo'n rotweer is, als de laatste tijd. Dan blijf ik liever, na een middagje lopen, lekker thuis bij de warme kachel!
Maar sindskort heb ik een Samsung Corby, waar ook een camera op zit!
Oké, het is geen camera met superkwaliteit. Het is maar een 2 megapixel cameraatje, dus mja... Maar voor onder het werk is ie leuk genoeg, om er even gauw een plaatje mee te schieten.
Dacht eigenlijk, dat ik dat niet zo gauw zou doen. Bedoel, je hebt er tijdens het werk eigenlijk niet echt de tijd voor. Maar het valt me op, dat ik hem toch af en toe even uit mijn zak haal, omdat ik dan wat leuks zie onderweg en dat dan even gauw wil vast leggen.
En mja, als ik dan toch die plaatjes heb, dan kan ik ze ook wel even laten zien hier!
De onderstaande foto's heb ik in december en januari gemaakt, toen er nog sneeuw lag. Mooi voor de plaatjes, maar vreselijk om in te werken!
Allereerst maar mijn drie vrienden, die me wel drie dagen lang steevast hebben staan aanmoedigen, als ik voorbij kwam glibberen.
Daarna waren ze ineens verdwenen. Heel raar!
De volgende foto's zijn gemaakt in en om de Madernarode in Zoetermeer.
Dit is de tweede straat van mijn wijk en normaal gesproken ben ik daar zo via mijn "sluiproute". Maar aangezien die sluiproute een op- en afloopje heeft, was dat dus even niet te doen met al die sneeuw en moest ik een stukje omlopen.
Dit is het begin van de Madernarode. Het mooiste van deze foto vind ik, dat ik hem heb kunnen maken voordat er auto's of voetgangers door de straat waren geweest.
De achterkant van de Madernarode.
De sloot aan de achterkant van de Madernarode met zijn vaste bewoners.
Ook weer de achterkant van de Madernarode, maar dan gezien van de blauwe brug. De blauwe brug is ook de enige korte manier, om naar huis te komen voor mij. Maar met al dat sneeuw en ijs heb ik wel eens staan te twijfelen, of ik daar wel overheen zou gaan. Heb het uiteindelijk wel steeds aangedurft, ook omdat de omweg mij veel te groot was. Maar het ging niet van harte!
Liefs,
Karin
